Het is praktisch onmogelijk om een krant of ander nieuwsmedium raad te plegen en er iets in te vinden dat niet gerelateerd is aan het virus dat in korte tijd het mondiale leven op zijn kop heeft gezet. Dit komt niet doordat de media niet over iets anders wil schrijven, maar door het simpele feit dat er geen ander nieuws meer is. Geen relletjes, want je moet anderhalve meter afstand houden, geen zware ongelukken, want het woon-werkverkeer ligt stil, geen sportevenementen, nada. Waarschijnlijk waren ze op de redactie van nu.nl maar wat blij dat ze een brand in een stal van Beekse Bergen en in een Lelystads basisschool konden rapporteren.
Aangezien ik niet echt de behoefte voel om uitgebreid te gaan schrijven over afgebrande stallen en scholen kom ik ook uit bij Corona.
De gevolgen van alle nieuwe leefregels die ons steeds maar worden opgelegd zijn namelijk zeer fascinerend. En dan niet gelet op het resultaat betreffende het aantal besmettingen, want dat is natuurlijk helemaal niet de reden. De echte reden van al deze beperkingen is dat wij ons eindelijk eens fatsoenlijk gedragen en zonder die vrijdagborrel en hockeytrainingen niet om de havenklap kapot bij de Spoedeisende hulp eindigen. Zodoende blijven de bedden leeg en is er ruimte om de Corona-club op te vangen, maar deze waarheid heb je niet van mij.
Veilig Verkeer Nederland zal overigens wel de ‘houd afstand’ regel toejuichen, want dit roepen zij ook al jaren om het aantal doden te verminderen.
Maar ik dwaal af, want ik ben vooral geïnteresseerd in de sociale gevolgen op langere termijn van deze hele toestand.
Het begon allemaal met onze premier die adviseerde voortaan geen handen meer te schudden en dat zelf twee seconden later alweer vergat. Daarmee was de toon gezet om vooral op een ludieke manier met de situatie om te gaan en gekscherend elkaar een ‘ellebooggroet’ te geven.
Pas vanaf het moment dat ook scholen en horeca op slot gingen veranderde de sfeer drastisch. In amper een week tijd veranderde het ludieke elleboogje in zelfs je beste vrienden afstandelijk begroeten. Films waarin mensen nog ouderwets elkaar een innige knuffel geven voelen al bijna nostalgisch aan.
Deze mentaliteitsverandering moet naweeën hebben die nog zeker een jaar voelbaar zijn:
Allereerst voor de frequente gebruikers van datingapps als Tinder en Grindr (Happn laat ik maar even buiten beschouwing want er loopt toch niemand op straat om aan gematcht te kunnen worden). Deze apps zijn ineens gedegenereerd tot een platonische chatapp. De waaghalzen die toch nog wat willen proberen krijgen als eerste te maken met gesloten bioscopen en cafés wat van de eerste date sowieso al een uitdaging maakt. Dronken worden op anderhalve meter afstand van elkaar in een park met een nog net te koude lentezon en een zelf meegebrachte fles wijn is minder makkelijk scoren dan afspreken in dat nieuwe hoog aangeschreven pop-up restaurant.
Stel nou dat ondanks alles de date in het park toch goed uitpakt is er nog een tweede probleem. Door de Corona maatregelen in Maleisie ligt de productie van ‘s werelds grootste condoomfabriek, verantwoordelijk voor 20% van de gehele wereldvoorraad rubbertjes, stil. Bovendien moet je verplicht met een boodschappenwagentje lopen waar je dan niet totaal niet opvallend één pakje condooms in kan leggen. Kortom, het aantal prille lenteliefdes zal dit voorjaar waarschijnlijk lager liggen dan de gemiddelde temperatuur afgelopen winter. De enige die daar blij mee zal zijn is de paus, want Corona bereikt zo wel wat hem met tachtig jaar klagen over de losbandigheid van de jeugd van tegenwoordig nog niet gelukt is.
Naast deze groep wanhopig thuiszittende Tinderaars is er nog een andere grote groep, de getrouwde stellen die elkaar nu juist overmatig veel zien. Daar waar ze eerst moesten afstemmen wie het makkelijkst eerder van werk weg kon om de kinderen op te halen van de crèche, zitten ze nu allebei aan de keukentafel achter hun laptop. Zonder dat biertje na afloop met collega’s en dat uurtje tennis nadat de kids in bed liggen, worden nu de uurtjes met werk en gezin aan elkaar geregen zonder ontsnappingsmomenten. Er zullen mensen tussen zitten die dankbaar zijn dat de baas niet meer in hun nek staat te hijgen en ze tijd hebben om weer eens een verhaaltje voor het slapen gaan te kunnen voorlezen. Maar ik geloof er niets van dat er in menig gezin na een paar van dit soort weken geen heimwee ontstaat naar het eindeloos in de file staan met op de achtergrond de 538 Ochtendshow in plaats van een zeurende echtgenoot. Van achter de laptop aan de andere kant van de eettafel hoor je deze echtgenoot op Skype ontpoppen tot een totaal ander persoon dan hij normaal thuis is en daar zeker niet aantrekkelijker door wordt.
Ondertussen was er op pornosites direct in de eerste week van de ‘6 april-maatregelen’ een gigantische stijging van het aantal bezoekers waarneembaar en of dit enkel de wanhopige Tinderaars zijn ontdekken we aan het einde van de zomer. Als dan het aantal echtscheidingen hoger is dan de normale ‘zomervakantie-op-de-camping-piek’ zullen er tussen de rukkende bezoekers zeker ook een hoop Corona vervloekende forenzen hebben gezeten.
Blijft de scheidingspiek uit, dan zien we de gevolgen wellicht pas nog later. Pas begin volgend jaar als de Corona babyboom ter wereld komt.