Auteur: Middle of Northwhere

Daags voor de gemeenteraadsverkiezingen komt de Amsterdamse wethouder de Vries van Verkeer en Vervoer met een update van het ambitieuze plan om in tweeëneenhalf jaar alle niet volledig elektrische taxi’s, bestelbussen, vrachtwagens, autobussen en vaartuigen te weren uit de Ring (AT5, maart ‘21). 

Een mooie manier natuurlijk om af te rekenen met Roemeense roofbendes, Poolse zwartwerkers en de louche bezorgdiensten binnen post.nl.

Tweedehands elektrische bestelbusjes zijn al snel minstens €30.000,- waar maximaal 20% subsidie voor te krijgen is. Met een beetje mazzel is je oude diesel nog best toonbaar en valt er nog €5000,- voor te vangen buiten Amsterdam. Wat betekent dat er nog een investering nodig is van een slordige €20.000,- binnen 2,5 jaar. 

De Roemeense roofbendes moeten dit opzich nog wel voor elkaar kunnen krijgen als ze een beetje hun best doen, maar als je zzp leverancier aan de horeca bent is er in de afgelopen twee jaar weinig ruimte geweest om een dikke spaarpot op te bouwen. Gevolg, nog verdere verschraling van het horeca aanbod in de stad. Dat wat nog niet failliet is gegaan kan straks enkel nog worden bevoorraad door de Heinekens en Sligro’s van deze stad.

Dat is slechts het begin van het probleem. Netbeheerder Liander kampt al enige tijd met knelpunten op het stroomnet, doordat dit netwerk niet toereikend is voor onze stijgende vraag naar stroom. ‘Bouwen, bouwen, bouwen’ gaat zo goed als zeker hierdoor vertraging oplopen en grootverbruikers als scholen, winkels en zorginstellingen kunnen al niet meer worden aangesloten (Parool, september ‘21). Als de krapte nu al zo zorgwekkend is, hoe verstandig is het dan om het aantal laadpalen van 18.000 op te hogen naar 82.000?

Want het blijft niet enkel bij een milieuzone voor vrachtverkeer en bestelbusjes. Na de in 2017 gestartte dieseljacht zullen per 2030 ook de overige benzine- en dieselauto’s eraan moeten gaan geloven. Over 7,5 jaar moeten alle auto’s binnen de Ring elektrisch zijn. Goed nieuws natuurlijk voor de aandeelhouders van Tesla, maar minder goed nieuws voor de pauperambtenaren en klootjesforens die uit de Ring worden verdreven. Bewoners van de Grachtengordel en Oud Zuid kunnen zich deze groene investering wellicht nog wel veroorloven, maar binnen de Ring ligt meer dan enkel dit kapitaalkrachtige onroerend goed.

Om even een idee te geven om hoeveel extra stroom het hier gaat heb ik een klein rekensommetje gemaakt: 

In de hele maand januari 2022 werd er gemiddeld per laadpunt in Amsterdam 482kWh getankt, waarbij de palen 70% van de tijd in gebruik waren (evdata.nl).

Amsterdam heeft momenteel 18.000 laadpalen en dit moeten er 82.000 worden om de doelstelling van 2030 te realiseren. Uitgaande van gemiddeld evenveel kWh en gebruik per laadpaal betekent dat (64.000×482) 30.848.000 kWh extra per maand.

Die giga windturbines produceren 6.500.000 kWh per jaar. Er zijn dus 57 van die megazwaaiers nodig en ik vermoed dat die niet geplaatst gaan worden binnen diezelfde Ring. 

Dat is precies waar steeds de crux zit in de hele energietransitie. Naast het feit dat mensen worden gedwongen diep in de buidel te tasten en er een megalomane aanslag op het elektriciteitsnetwerk wordt gepleegd, proberen we tevens constant het braafste jongetje van de Nimbyklas (not in my backyard) te zijn. In plaats van daadwerkelijk een probleem op te lossen verschuiven we het naar een andere locatie.

Strenge milieuwetten drijven de visserij naar Ghana, de afvalverwerking naar Maleisië en de bio-industrie naar China. Op deze plekken kan nog wel worden geproduceerd zonder de tussenkomst van de milieupolitie, alleen…Wellicht is het voor de politiek brand new information, maar de CO₂, stikstof en microplastics die hierbij ontstaan komen op precies dezelfde planeet terecht als waar wij op wonen.

Waarom probeert het braafste jongetje niet een keer een ander in de klas te helpen aan een voldoende in plaats van zelf perse die tien te willen halen? Door de export van afval te verbieden en volgens de eigen milieueisen te verwerken. Boeren niet uitkopen en zonnevelden aanleggen op weilanden, maar ze voorrang geven op de voedselmarkt. Door de lokale landbouw en visserij juist te stimuleren reduceer je de emissie uitstoot die importeren uit andere werelddelen met zich meebrengt. Wereldleiders hun blabla laten doen via Microsoft Teams. 

Daar kan geen Tesla tegenop.

Ik had al veel eerder het voornemen om niet meer over Corona te schrijven. Met als gevolg dat ik maandenlang niks online heb gezet. Waarom dan nu toch weer hierover beginnen? Omdat we op een tweedeling staan in de mondiale aanpak voor de komende jaren. Daarom dan nu nog een allerlaatste keer een blog over dit virus en gaan we volgende keer weer gewoon focussen op meer interessante zaken.

Nu in Nederland bijna driekwart van de bevolking boven de twaalf jaar volledig is gevaccineerd wordt het hoogtijd om niet alleen binnen de grenzen te kijken, maar ook naar het mondiale percentage. De rijkste landen van de wereld konden het zich veroorloven om vooraan in de rij te staan bij de farmaceuten en de gehele voorraad voor zichzelf op te kopen. Als troost werden er donaties van vaccins toegezegd voor het einde van dit jaar. Nou is het nu nog lang geen Kerst en kwam de campagne hier ook als een zware diesel op gang, maar de doelstelling om 27 miljoen vaccins te doneren in twee maanden begint met de dag ongeloofwaardiger te worden. Op dit moment is het nog geen 8 procent van dat aantal en gaat het daarbij voornamelijk om de afgedankte AstraZeneca’s waar de overheid dit voorjaar mee zat opgescheept.

Bij deze ‘donatie’ werd verbaasd gereageerd toen de Surinaamse bevolking niet laaiend enthousiast was, maar eerder sceptisch. Je zou bijna denken dat ze daar ineens beginnen te ontwikkelen en ook de horrorverhalen over de bijwerkingen, waardoor wij het spul niet meer vertrouwden, konden lezen. Inmiddels zullen al die AstraZeneca’s die hier nog in de voorraadkast lagen wel over de ‘tenminste houdbaar tot’ heen zijn en zal het bij de overige ruim 92% van de beloofde vaccins om een ander merk gaan. En stel nou dat het onverhoopt toch gaat lukken om deze 92% af te leveren dan zijn we er nog lang niet. Dit jaar hebben we in een toch redelijk gestructureerd land als Nederland gezien dat het nog niet meevalt om een landelijke campagne op te zetten waarin de registratie klopt, mensen dicht bij huis een afspraak kunnen maken en er voldoende animo is. Met flinke zakken geld is er toch nog wel een aardig resultaat neergezet en zo’n zelfde resultaat moet een Unicef, dat verantwoordelijk is voor de distributie van de gedoneerde vaccins, nu mondiaal gaan regelen. Ik ga hier nu niet eens in op de praktische belemmeringen als  -70^oC vriezers in de Sahara, maar meer de vraag in hoeverre de rest van de wereld zit te wachten op onze rest vaccins.

Die Afghaan heeft gelijk als hij zich meer zorgen maakt om de Taliban, dan om een virus. De Liberiaan heeft gelijk als hij liever een ebola vaccin van Pfizer ontvangt dan eentje tegen Corona. Hetzelfde geldt voor de Zuid-Afrikaan die de voorkeur geeft aan een Hiv vaccin. Het is best triest om te realiseren hoeveel miljarden er nu zijn geïnvesteerd in een relatief ongevaarlijk virus als je het vergelijkt met andere tropische ziektes waarbij grootschalige inentingscampagnes nog lang niet in zicht zijn. 

Als bovendien in eigen land al niet 100% van de mensen vertrouwen hebben in dit farmaceutische product, hoe gaat Unicef het Midden Oosten overtuigen om dit Westerse goedje massaal in hun arm te laten spuiten?

De Wereldgezondheidsorganisatie is tegen een derde vaccinatieronde in het Westen voor de rest van de wereld aan de beurt is geweest. Echter, in hoeverre is het daadwerkelijk in het belang van Afrika en Azië dat deze campagne er komt en in hoeverre is het ons eigen belang? Door alle investeringen die er in Europa, Noord-Amerika en Oceanië zijn gedaan zullen hier geen nieuwe varianten ontstaan, maar zolang er in Afrika op het huidige tempo wordt geprikt ontstaat er in Lagos vanzelf een variant die ongevoelig is voor de huidige shots.

Op dat moment wordt het ongevaccineerde Afrika weer ons eigen probleem, want hier kan dan de hele campagne weer opnieuw uit de kast worden getrokken. Met een beetje mazzel hebben ze de draaiboeken dan nog niet door de shredder gehaald en gaat alles net iets sneller dan de eerste keer en zien we wie zeker niet op een mondiale vaccinatie zit te wachten. Omzet technisch levert doneren aan Afrika en Azië niets op voor Mr. Pfizer en Mme. Moderna en een eventuele uitroeiing van het virus net zomin.

Voor deze spelers is het veel interessanter als er jaarlijks een phi, chi, psi en omega variant opduikt in Lagos, New Delhi of Jakarta zodat alle Ruttes van deze wereld massaal nieuwe vaccins kunnen gaan hamsteren die onbetaalbaar blijven voor de rest en zeker niet patentvrij in het bezit van de Liberiaan met zijn ebola komen.

Met heel veel plezier heb ik afgelopen voorjaar en zomer gewerkt bij de vaccinatiestraat. Door een cynisch gevoel voor humor heb ik genoten van de chaos binnen de organisatie, veroorzaakt door een kabinet dat tijdens de wedstrijd om de haverklap maatregelen en strategieën overhoop gooide. Ik heb voldoening gehaald uit de talloze opgeluchte gezichten nadat ze eindelijk hun shot hadden kunnen bemachtigen. Mij kunnen verbazen over de mensen in de wachtkamer na afloop die hun telefoon op hun ‘magnetische’ arm wilden plakken. Kortom, het was een zeer vermakelijke tijd, maar nu liggen de zaken anders. 

Iedereen die gevaccineerd wilde worden is dat inmiddels ruimschoots en waar het vaccineren eerst nog dankbaar werk was moet er nu in de wijk worden gejaagd op de laatste weigeraars die middels QR-codes richting priklocaties worden gedreven.

Waarom wordt er nog steeds zoveel geld en energie gestoken in het overhalen van mensen die klaarblijkelijk om wat voor reden dan ook niets voelen voor deze vaccinatie? 

Het risico op overvolle IC’s is inmiddels wel geweken, aangezien het statistisch niet voor de hand ligt dat de groep ongevaccineerden tegelijkertijd ziek zal worden en dan ook nog eens dusdanig ziek dat ze moeten worden opgenomen. Ik ga dit nu niet allemaal hier uitrekenen, dat is al veel te veel gedaan en bovendien wil ik het niet hebben over de gevaren van Corona, maar over al zijn andere neefjes en nichtjes in de griep en verkoudheidfamilies.

Wij hebben namelijk van nature een fantastische harde schijf die bij ieder contact met virale gevaren van buitenaf niet alleen het afweermechanisme in gang zet, maar ook de fingerprint onthoudt van deze verslagen vijand. Mocht deze dan nog eens komen buurten kan er direct worden gehandeld, zonder voorbereidingstijd. Deze noodverordening maakt dat je bij een tweede besmetting minder klachten krijgt en dat de harde schrijf er weer op wordt geattendeerd dat dit virus de moeite waard is om te blijven onthouden. 

Klein nadeeltje, zodra een virus een lange tijd wegblijft verdwijnt ook de fingerprint uit de harde schijf. Om die reden hebben vaccinaties een beperkte geldigheidsduur, want je weet niet of je op een natuurlijke manier de betreffende noodverordening nog hebt geüpdatet. 

Nu wij bijna twee jaar lang iedere kans op een fatsoenlijke snottebellen handdruk, kwijlkus en kuchknuffel hebben vermeden is onze harde schijf alles behalve up to date en zullen we heel veel huis-tuin-en-keuken virussen weer opnieuw moeten leren herkennen. Hoe langer we daarmee wachten hoe meer summier de inhoud van deze harde schijf wordt. We kunnen nu besluiten geen vertrouwen meer te hebben in ons inwendige systeem en voor ieder proestvirus een mRNA remedie te zoeken. Dit zou voor de penningmeester van Pfizer en de medewerkers van de GGD die nog steeds liever niet terugkeren naar de horeca goed nieuws zijn, maar zo zal de angst voor onze microscopische vijandjes alleen maar groter worden.

Laten we de mensen die op eigen kracht hun afweer niet meer kunnen bijwerken jaarlijks hun boost geven als ze dat willen, zoals dat met de griep ook al werd gedaan, maar laat de rest zo snel mogelijk weer hun immuunsysteem aan het werk zetten door middel van de kwijlkussen en kuchknuffels. Niks QR onderscheid en virussen die na twaalven pas wakker zouden worden als de clubs sluiten. Covid-19 zal niet meer verdwijnen, maar moet daarom onze omgang met de al eeuwen ingeburgerde virussen wel verdwijnen? 

Het is altijd makkelijk om achteraf kritiek te leveren op stuurlui en met de wetenschap van nu was ook wel heel naïef om te denken dat we voor het eerst in de mensheid wel even in een half jaartje een virus uit zouden gaan roeien. Geen regeringsleider heeft vooraf met deze situatie mogen oefenen, dus het is ook niet helemaal eerlijk om de vingers van politici onder een loep te leggen zodat je er keihard op kan tikken zodra er iets mis gaat. Zelfs iets twijfelachtigs als een avondklok zal met de beste bedoelingen overwogen zijn. Het virus was de vijand waar we mee in oorlog waren was de legertaal van het kabinet. Natuurlijk is verweren de eerste reactie en is het ook vast niet allemaal voor niks geweest, maar hoe pijnlijk een nederlaag ook voelt voor menigeen, soms komt er een tijd van capituleren en dat moment komt heel dichtbij. Rutte, zijn schoenenvriendje en zijn Europese collega’s zullen iets moeten doen wat ze allemaal heel erg moeilijk vinden, toegeven dat ze hun tegenstander zwaar hebben onderschat (of vooral zichzelf hebben overschat) en de witte vlag hijsen op hun regeringsgebouwen. We moeten erkennen dat de besmettingen van covid-19, dan wel zijn gemuteerde tweelingbroertjes zullen blijven en dat vasthouden aan de huidige maatregelen enkel gunstig is voor bol.com en de leverancier van Prozac. Moeten we nu dan maar gewoon opgeven en doen alsof dat hele covid-19 niet bestaat? Zeker niet, maar enkel vaccineren is niet genoeg en wat wel genoeg is, is niet realistisch. 

Zo zou de meest ideale oplossing zijn dat we alle agglomeraties in de wereld in één week tijd zouden kunnen vaccineren. Dan zijn de meest risicovolle brandhaarden uitgeschakeld en minimaliseer de je kans op mutaties en overvolle ziekenhuizen. Dus niet van die heroïsche acties door de onherbergzame Kaukasus en Karpaten opweg naar godvergeten dorpjes waar de kans op een mutatie praktisch nihil is, maar het wel leuk doen in de media. 

Vervelende is alleen dat we, zeker hier in Nederland, al hebben bewezen dat vaccineren en tempo maken niet heel erg lekker samengaan. Buiten beschouwing latend naar wie we allemaal met een beschuldigend vingertje gaan zitten wijzen, want elkaar van alles verwijten zal niemand immuniteit verschaffen. Dit gebrek aan tempo maakt dit plan helaas onuitvoerbaar en kan daarom direct de prullenbak in.

Ander plan zou zijn dat we mondiaal voor de ‘Chinese lockdown 2.0’ of ’tactiek van de verschroeide aarde’ gaan. Wereldwijd krijgt iedereen één week de tijd om genoeg wc papier en brood in te slaan voor de komende twee weken en daarna moet iedereen tien dagen binnen blijven. Geen essentiële beroepen, noodverordeningen, niets. Uitzondering voor zorgmedewerkers, die blijven slapen in het ziekenhuis (geef ze daarna een bonusvakantie, want dan kan de hele wereld weer open). Deze mondiale quarantaine zal wat ongunstig zijn voor mensen die nou net in die tien dagen een hartinfarct krijgen of hun huis in brand zetten, maar gegarandeerd effectief en eist nog altijd veel minder levens dan de ruiming strategie die bij veeziektes wordt gehanteerd.

Door zowel wat praktische als ethische problemen in de twee genoemde strategieën die de uitvoerbaarheid in de weg zitten, wordt het wel erg aannemelijk dat we de komende jaren, of wellicht zelfs decennia niet van onze minuscule tegenstander afkomen. Dit klinkt bijna als doemdenkerij, maar geschiedenis technisch wel iets waar dit alle schijn van krijgt en daarom hier de ‘witte vlag tactiek’. 

Bij deze tactiek blijft vaccineren belangrijk, maar de focus moet naar de lange termijn (lees jaren) in een heropende samenleving. Onze prioriteit ligt nu bij een gezonde Nederlandse dertiger die weer ingeënt en wel naar een festival kan, in plaats van de zestigjarige Nigeriaan in een miljoenenstad die door een gebrek aan medische hulpmiddelen sowieso bijna ten dode is opgeschreven als hij besmet raakt. Niet alleen de fans van Oxfam Novib zouden hiertegen moeten zijn, maar iedereen die anti-corona is. 

Prioriteit geven aan die zestigjarige in die Nigeriaanse miljoenenstad is namelijk niet alleen om nobel te lijken, maar ook zeker uit eigen belang. Hoe langer je namelijk wacht met vaccineren van grote steden, des te groter de kans dat in dit soort potentiële brandhaarden een nieuw gemuteerd broertje opduikt. In dat geval wordt de kans steeds kleiner dat vaccins mutatieproof blijven.

De hierbij behorende heropening van de sociale samenleving moet niet worden bedacht door virologen die bepalen wat wel en niet moet gebeuren. Laat iedere beroepssector zijn eigen strategie schrijven hoe ze zo Corona proof mogelijk de komende jaren zouden kunnen werken, zij zijn immers de experts in hun vakgebied. Ik bedoel, Koninklijke Horeca Nederland schrijft ook niet het beleid voor virologen. 

Hou daarnaast niet zozeer bij hoeveel besmettingen er dagelijks zijn, maar hoeveel mensen er meermaals besmet raken en na hoeveel tijd. Dat geeft een veel beter beeld van mogelijke immuniteit en frequentie van inenten. 

Schaal na verloop van tijd de jaarlijkse griepprik af, want door al dat handen wassen en afstand houden is de oude vertrouwde griep er erg slecht aan toe. In plaats daarvan krijgen de voormalige griepgegadigden en bewoners van miljoenensteden jaarlijks de coronaprik en wie weet zal dan ooit dat virus de witte vlag hijsen. 

Op een fantastisch 2031!

Iedereen die wel eens een dierbare heeft verloren, is gedumpt, of tegen zijn zin werd ontslagen is misschien wel bekend met de 5 fases van verwerking volgens Kübler-Ross. Allereerst is er de ontkenning, alles moet een kwade droom zijn geweest want dit kàn gewoon niet waar zijn. Als het goed is wordt dit gevoel vrij snel overspoeld door boosheid, boos op de ex, de dokter met het slechte nieuws, de directie, of wie dan ook dit onrecht heeft aangedaan. Nadat wordt ontdekt dat boos blijven en protesteren niet helpt komt fase 3: Onderhandelen en vechten. In het geval van een relatiebreuk kan het zich uiten in bijvoorbeeld stalken, of een voogdij aanvechten bij de rechter. Op het moment dat het verzet is gebroken komt de 4e fase en zwaarste fase, de depressie. Men trekt zich terug, heeft moeite met concentreren op werk en ziet deze fase geregeld gepaard gaan met drugs en alcohol. Pas als het lukt om het verdriet te accepteren en er weer naar de toekomst kan worden gekeken, zonder stiekem nog eens langs het huis van de ex te rijden. Men weer zin heeft om voor een leuke date aan te gaan, of te solliciteren kan pas worden gezegd dat fase 5, de aanvaarding, bereikt is.

Deze fases zijn opgesteld om verwerking van de eerder genoemde situaties te beschrijven, maar ik zie ook een verband met iets anders. Zo hebben wij met zijn allen al met deze verwerkingsstappen te maken vanaf het moment dat onze geliefde, onze sociale wereld, werd beperkt, alleen zitten we niet allemaal in dezelfde fase. De boosdoener is heel duidelijk, dat is in dit geval de dokter met het slechte nieuws in de vorm van onze premier en zijn handlanger met die Pipo-schoenen.

Tot vorige week was het grootste deel van de bevolking onder te verdelen in de fases. De huishoudens met vertrouwen in de dokter en vertrouwen in het vaccinatie tempo van die Pipo-schoenen zitten al een tijdje in fase 5. In fase 4 zitten ook mensen met vertrouwen in de dokter, maar zonder partner, huisgenoten, tuin, of hobby binnenshuis en zijn ze blij dat de coffeeshop en Dirck III tot de essentiële winkels zijn blijven behoren. Een plukje mensen in de vechtfase, zoals de Tunnelravers en Urkers. Fase 2 kende nog de laatste #ikdoenietmeermee’ers en tot slot fase 1. De naam van die fase vraagt niet om een verdere toelichting wie tot deze groep behoorden. Tot zover nog niet zoveel aan de hand, de meeste mensen zaten redelijk stabiel gemoedelijk in hun eigen fase.

Toen kwam dan toch die lang gevreesde avondklok en die zorgt, voor een complete herstructurering van de bevolking binnen de fases. De club in fase 1 is hardhandig uit zijn ontkenning getrokken en in fase 2 gedumpt. Op Zich is dat nog niet zo erg, want anders komen die arme mensen nooit tot ‘aanvaarding’ van de wereld waarin ze moeten leven. Het probleem van de avondklok zit hem meer in de depressievelingen en de aanvaarders. Zolang een ruime meerderheid van de bevolking in deze 4e of 5e fase zit worden de verzonnen maatregelen wel geslikt, maar die meerderheid zit nu op een gevaarlijk kantelpunt richting terugval in het verwerkingsproces. Zo zijn er heel wat mensen teruggezakt naar ‘vechten’ door op Marktplaats een Thuisbezorgd jas op de kop te tikken, een leenhond te adopteren, of te blijven logeren nadat ‘the Voice’ is afgelopen. 

Natuurlijk is dit soort ‘vechten’ van een heel ander kaliber dan agressie richting de politie, wat ik absoluut niet ga proberen te bagatelliseren. Ook het plunderen van winkels die noodgedwongen al weken dicht zijn en waarvan de ondernemer sowieso al met zijn handen in het haar zat is beneden alle peil. Het getoonde verzet is echter wel volledig voorspelbaar gedrag, waardoor de grote verontwaardiging bij de dokter over al het geweld niet echt geloofwaardig overkomt. Daarnaast generaliseert hij zowel het ‘goede’ als het ‘slechte’ deel van de bevolking . 

Allereerst suggereert hij dat 99% van de bevolking de nieuwe maatregelen accepteert, waarmee hij iedereen die niet publiekelijk rebelleert automatisch in fase 4 of 5 classificeert. Maar een ieder die na ‘the Voice’ was blijven slapen en die ouders die samen naar zoonlief zijn verjaardag zijn geweest vallen gewoon onder de zich verzettende groep.

Met de andere 1% bedoelt hij de relschoppers, die worden weergegeven als opgefokte hooligans die te lang niet meer tegen elkaar hebben kunnen knokken bij het stadion en daarom hun testosteron overdosis afreageren op de ME. Die zitten er zeker tussen en ik geloof direct dat er mensen puur om even wat te kunnen meppen op demonstraties af zijn gekomen, maar een heel groot deel is ook gewoon alleen maar boos. 

Dan kom ik weer terug op die ene groep die net kersvers uit zijn ontkenning is getrokken. Zij net als de boze verlaten exen, uit de theorie van Kübler-Ross. Die moet je niet nog bozer maken door ze met waterkanonnen en gummiknuppels op te gaan jagen, wat onder andere op het Museumplein is gebeurd. Nee, die boze verlaten exen moet je lekker boos laten zijn in hun kringetje met koffie tot het boos zijn vanzelf afzwakt naar mokken. Nu zijn ze echter helemaal boos, want ze staan nu bekend als vandalen die plunderend huishouden.

Terwijl de plunderingen toe te schrijven zijn aan een derde groep die vast helemaal losstaat van de boze fase 2ers. Plunderingen zijn altijd een nare bijwerking van opstanden. Tumult zorgt voor een centrale focus, wat criminelen de uitgelezen kans biedt twee straten verderop hun slag te slaan. Dit zijn de mensen die normaal na negenen een kijkje bij jou thuis waren gaan nemen terwijl jij bij een concert was. Nu iedereen thuis zit hebben ook dit soort zelfstandig ondernemers het zwaar, maar zien ze nu eindelijk weer hun kans schoon om hun oude werk op te pakken en daarna snel weer voor de avondklok terug naar huis te sprinten. Wellicht dat dit nu wel de enige club is die met de avondklok nog in fase 5 te vinden is, samen met die Pipo-schoenen die als enige nog in zijn vaccinatie aanpak gelooft.

De komende dagen, weken of maanden worden bloedstollend spannend. Voor het eerst in de geschiedenis gaan de verkiezingen in de Verenigde Staten niet over de vraag of een Democraat dan wel Republikein de komende vier jaar aan de macht zal zijn, maar een Democraat of een Messias.

Ik zal deze onbegrijpelijke eerste zin proberen uit te leggen aan iedereen die nu niet direct is afgehaakt:

Vier jaar geleden, toen een vastgoedmagnaat zonder ook maar een fractie verstand van politiek op ‘s werelds belangrijkste positie terecht kwam, maakte men zich nog het meest druk om een muur die hij langs de zuidgrens van de States wilde bouwen. Als dat de grootste zorg was gebleven van zijn politieke tegenstanders hadden we nu een verkiezingsstrijd gevolgd, zoals er al menigeen vooraf is gegaan. 

In zijn regeerperiode heeft deze politieke nitwit bewezen nog altijd een keiharde zakenman te zijn die de kunst van de verdeel en heers strategie in een bijna briljante versie uit weet te voeren. Nog nooit is Amerika zo verdeeld geweest wakkert de gecreëerde chaos in Corona tempo over naar landen in Europa en verder. In plaats van een debat over muren bouwen die Mexicanen gaan betalen, gaat het nu over het al dan niet ontmantelen van de ‘deep state’ waarin de Satanistische moordlustige kinderverkrachtende  tegenstanders van Trump samenzweren.

Hoe kon in die paar jaar tijd een man die praktisch alles (wat hij niet zelf bij elkaar verzonnen heeft) bestempelt als ‘fake news’ zich ontpoppen tot Messias van een exponentieel groeiende religie?

Allereerst komen we dan terug op het belang van ‘verdeel en heers’. Door alles dat met gerenommeerde media te maken heeft consequent te beschuldigen van leugens creëer je een wantrouwen jegens een invloedrijke tegenstander en bied je nieuwe mediabronnen de kans om dit machtsvacuüm in te nemen. In dit geval zijn dat de verschillende social media platformen geweest waarop nieuws zich razendsnel en ongecontroleerd kan verspreiden. Met als gevolg volledig uit zijn verband gerukte waarheden. Alhoewel sommige verhalen daardoor volledig absurd gaan klinken zijn er mensen overtuigd van wat ze lezen en zien.

De Bijbel is hoogstwaarschijnlijk ook grotendeels gebaseerd op waargebeurde verhalen. Echter, waargebeurde verhalen die van generatie op generatie worden doorverteld blijven net zo authentiek als de gebaren bij het Moordspel van de Lama’s(voor wie zich dit nog kan herinneren). Jezus zal bijvoorbeeld vast een keer dat slootwater tijdens het eten zat zijn geweest, het van tafel hebben gesmeten en wijn hebben laten bezorgen. Maar de kans dat hij met wat hokus pokus het water in wijn veranderde is niet echt aannemelijk. 

In de hedendaagse wereld zijn er geen generaties meer nodig om een verhaal door te vertellen, maar slechts een paar honderd retweets binnen enkele dagen. 

Het volgende voorbeeld toont aan hoe eenvoudig het is om in slechts drie stappen een geheel eigen waarheid te creëren met jezelf in de hoofdrol als grote redder en je vijanden als Satanistische moordende kinderverkrachters. Bij iedere stap hoeft de Messias maar een klein gerucht onder zijn discipelen te verspreiden en de volgelingen regelen de rest. 

Met behulp van de nieuwe mediabronnen en hun gave om nieuws in no-time te transformeren in een eigen waarheid is het tijd om verdeeldheid te creëren omtrent de integriteit van je politieke tegenstanders. Daarvoor moeten je tegenstanders zo controversieel mogelijk worden getypeerd. 

Begin met een voor de hand liggend gevoelig aandachtspunt als abortus. Trump heeft vanaf het meet af aan zichzelf geprofileerd als groot tegenstander van abortus. Abortus is in de ogen van veel republikeinse (lees conservatieve) kiezers gelijk aan moord. Het gaat hier dus om moord op onschuldige kinderen door progressieve (lees democratische) machthebbers, of anders gezegd: Kindermoordenaars.

Vervolgens trek je in twijfel hoe eerlijk deze machthebbers hun positie verkregen hebben. Immers, het belang van de lobbyruimte en achterkamertjes is nooit ontkend. Het verkrijgen van belangrijke posities middels deze weg riekt wel erg naar misbruik maken van je netwerk. Misbruik? Abuse? Verkrachters!

Schreeuw vooral heel hard over de dubieuze rol van de zoon van je tegenstander om te voorkomen dat er in je eigen verleden wordt gegraven. Alhoewel, je hebt als je het spel goed speelt nog wel een paar ‘fake news’ kaarten achter de hand.  

Vanaf nu zullen je tegenstanders toch wel in het verweer gaan, want niemand laat zich zomaar een verkrachtende kindermoordenaar noemen. Echter, je volgelingen zijn de verdeel en heers strategie in de afgelopen jaren gaan omvormen tot de verdeel en heers religie. Met Trump als de Messias en de social media als Heilig boek. Wie zich nu nog gaat verweren gelooft dus niet wat de heilige geschriften zeggen. Wie niet gelooft in het goede gelooft in het kwade, wie in het kwade gelooft gelooft in de duivel…en voila, daar is de Satanistische moordende kinderverkrachter a.k.a. De progressieve democraat. Neem zijn duivelse bijnaam net zo letterlijk als de hokus pokus wijn van Jezus en je gaat oprecht geloven dat deze progressieve democraat in een kelder onder een pizzeria een stapeltje kinderen heeft verstopt die hij iedere avond na zijn Quattro Stagioni eens even lekker gaat verkrachten en vermoorden. 

Nou bestaan religies al zolang als de mensheid zelf en zullen ze voorlopig ook nog wel lang houvast blijven geven aan velen, omdat wij de eigenschap hebben alles persé te willen verklaren. Door het onverklaarbare aan een abstracte macht, dubbelgangers van Tom Hanks en het onzichtbare boefjes Covid-leger van Bill Gates, toe te schrijven kunnen we gelukkig toch nog alles uit- en weerleggen. 

Hoe bizar je echter sommige opvattingen en verklaringen van welke religie dan ook kan vinden, niemand kan iemand verbieden iets te geloven. Het blokkeren van hun Heilige boek evenmin. In vroeger tijden zijn er ook Bijbels, Korans en Thoras op brandstapels geëindigd met een hoop ellende als gevolg. Het enige dat niet volgde was dat een religie ophield met bestaan. Sterker nog, het bewerkstelligd een verbroedering en wie censureert heeft wat te verbergen.

De kans dat deze Messias in de komende dagen of weken zijn kruisiging moet accepteren is best reëel, maar martelaars schijnen het goed te doen bij de aanwas van volgelingen. Dus net als eerder opgedoken nieuwe varianten van religie (mensen die ieder weekend langs de deuren gaan om huis-aan-huis-troep persoonlijk af te leveren, of geloven dat ze een pastavergiet op hun kop moeten zetten) zal ook deze complot religie nog wel even blijven bestaan.

Alle maatregelen die getroffen zijn beginnen inmiddels onze standaard routine in te sluipen. Haast automatisch gaan we ruimschoots aan de kant om anderen te laten passeren en wordt het ‘dat-mag-niet-mechanisme’ in ons brein direct wakker zodra we in films mensen elkaar de hand zien schudden of omhelzen. Nog even en we reageren hier net zo alert op als wanneer we iemand een chocoladereep zien jatten in de supermarkt.

Door deze gewenning houdt iedereen ook al rekening met eventuele verlenging van de maatregelen in Nederland, maar ook in andere landen over de hele wereld. Met als gevolg dat de geboekte zomervakanties naar Bali, Mallorca en waar dan ook in het gedrang beginnen te komen. De angst dat vliegreisjes ook de rest van de zomer gecancelled moeten worden is zeker reëel, want al zouden hier de regels versoepelen is het nog maar de vraag of dat in zwaarder getroffen vakantielanden als Italië en Spanje ook het geval is.

Ik vermoed dat we pas weer te maken krijgen met de ouderwetse zomerdrukte op Schiphol wanneer er een volledig gecontroleerd vaccin op de markt is gekomen dat vervolgens verplicht zal worden voor mensen die zich buiten hun landsgrenzen willen begeven, wat een belangrijke gewetensvraag doet oproepen…

Hoe fanatiek zal Nederland vaccins in gaan kopen die niet direct als doel hebben om te voorkomen dat we doodgaan, maar om het mogelijk te maken onze favoriete vakantielanden binnen te komen?

Indien onze regeringsleiders over hetzelfde wc-papier-gen beschikken als menig ander Nederlander hoeven we ons niet druk te maken over de hoeveelheid vaccins die gehamsterd zullen worden. Ik denk dat er uit verveling nog steeds mensen in thuis quarantaine kasteeltjes van wc-rollen aan het bouwen zijn. Wij zullen hoogstwaarschijnlijk vrachtschepen vol injecties kunnen importeren en massaal in gymzalen die zijn omgetoverd tot megalomane GGD posten worden ingeënt.

Echter, is het niet veel belangrijker dat vaccins eerst naar de landen gaan waar de kans op sterfte een stuk groter is? Landen waar mensen per definitie geen anderhalve meter afstand van elkaar kunnen houden, omdat hun zelfgeknutselde hutjes op minder dan anderhalve meter van elkaar gebouwd zijn. Waar het handen wassen lastig wordt omdat er een waterschaarste is en alleen het sluiten van restaurants opgevolgd kan worden omdat daar toch al geen geld voor was. 

Vaccins zijn namelijk ter zijner tijd zeker wel te produceren, maar niet gelijk 7 miljardvoudig, wat erop neer zal komen dat door schaarste en onze drang om te vliegen anderen waarschijnlijk nog jaren sterven aan Corona. Daar waar er anno 2019, die tijd lang geleden toen we nog standaard die witte kerosine strepen aan de lucht zagen, ook al vliegschaamte bestond, voel ik die anno 2020 ook opkomen. Nu alleen om een heel andere reden. De oude vliegschaamte was er omdat we vakanties boven het klimaat stelden, straks is dat boven de gezondheid van anderen.

Toch zie ik kansen om iedereen zijn vakanties te gunnen. Per slot hebben we straks met zijn allen ook wel heel erg lang braaf binnen de eigen landsgrenzen moeten vertoeven. De paas- en meivakantie tripjes zijn ons al door de neus geboord. Wellicht ook de zomervakantie, daarna moet er niemand moeilijk gaan doen over dat weekje Kreta in de herfstvakantie. Die hebben we dan godverdomme gewoon verdiend, toch?!

Daarom hier de oplossing: Anno 2019 was er de mogelijkheid om je schuldgevoel omtrent het klimaat af te kopen met een extra bijdrage, die zogenaamd bedoeld was om de koolstofdioxide compenserende bomen aan te planten. Sorry voor iedereen die hier nog heilig in geloofde, maar om daadwerkelijk te compenseren zou er in de komende tien jaar een bos van ongeveer 150 miljoen hectare moeten worden aangelegd en zou de klimaat tax per ticket het vijfvoudige kosten van het daadwerkelijke ticket.

Het toekomstige schuldgevoel moet concreter af te kopen zijn. Op ieder vliegticket vanuit Europa, Trump vragen we pas om mee te doen nadat hij naast Boris Johnson heeft gelegen, moet een vaccin tax komen. Voor de globale berekening van productie en vaccinatie houd ik een prijs van €50,- per vaccin aan. Gemiddeld vliegen er 30.000 vliegtuigen per dag boven Europa, laten we voor het gemak zeggen dat daarvan de helft ook daadwerkelijk is opgestegen binnen Europa en onderdeel is van de passagierstoestellen. Dan hebben we het over zo’n 2,7 miljoen passagiers per dag. Op het moment dat iedereen per ticket verplicht drie vaccins moet bekostigen, dus €150,- bovenop de ticketprijs, komt dit erop neer dat er na anderhalf jaar voor 5 miljard mensen een vaccin is bekostigd. Zo kunnen er nieuwe spuitjes worden geproduceerd en verstrekt aan mensen wereldwijd die in hun leven überhaupt nooit hun land zijn uit geweest omdat ze dat simpelweg financieel niet kunnen en daardoor ook sowieso niet schuldig zijn geweest aan de snelle ontwikkeling van deze pandemie.

En voor nu, geniet vooral van alle herhalingen van 3 op reis, je oude vakantiefoto’s en vooral van het lentezonnetje thuis.

Het is praktisch onmogelijk om een krant of ander nieuwsmedium raad te plegen en er iets in te vinden dat niet gerelateerd is aan het virus dat in korte tijd het mondiale leven op zijn kop heeft gezet. Dit komt niet doordat de media niet over iets anders wil schrijven, maar door het simpele feit dat er geen ander nieuws meer is. Geen relletjes, want je moet anderhalve meter afstand houden, geen zware ongelukken, want het woon-werkverkeer ligt stil, geen sportevenementen, nada. Waarschijnlijk waren ze op de redactie van nu.nl maar wat blij dat ze een brand in een stal van Beekse Bergen en in een Lelystads basisschool konden rapporteren. 

Aangezien ik niet echt de behoefte voel om uitgebreid te gaan schrijven over afgebrande stallen en scholen kom ik ook uit bij Corona.

De gevolgen van alle nieuwe leefregels die ons steeds maar worden opgelegd zijn namelijk zeer fascinerend. En dan niet gelet op het resultaat betreffende het aantal besmettingen, want dat is natuurlijk helemaal niet de reden. De echte reden van al deze beperkingen is dat wij ons eindelijk eens fatsoenlijk gedragen en zonder die vrijdagborrel en hockeytrainingen niet om de havenklap kapot bij de Spoedeisende hulp eindigen. Zodoende blijven de bedden leeg en is er ruimte om de Corona-club op te vangen, maar deze waarheid heb je niet van mij. 

Veilig Verkeer Nederland zal overigens wel de ‘houd afstand’ regel toejuichen, want dit roepen zij ook al jaren om het aantal doden te verminderen.

Maar ik dwaal af, want ik ben vooral geïnteresseerd in de sociale gevolgen op langere termijn van deze hele toestand.

Het begon allemaal met onze premier die adviseerde voortaan geen handen meer te schudden en dat zelf twee seconden later alweer vergat. Daarmee was de toon gezet om vooral op een ludieke manier met de situatie om te gaan en gekscherend elkaar een ‘ellebooggroet’ te geven. 

Pas vanaf het moment dat ook scholen en horeca op slot gingen veranderde de sfeer drastisch. In amper een week tijd veranderde het ludieke elleboogje in zelfs je beste vrienden afstandelijk begroeten. Films waarin mensen nog ouderwets elkaar een innige knuffel geven voelen al bijna nostalgisch aan. 

Deze mentaliteitsverandering moet naweeën hebben die nog zeker een jaar voelbaar zijn:

Allereerst voor de frequente gebruikers van datingapps als Tinder en Grindr (Happn laat ik maar even buiten beschouwing want er loopt toch niemand op straat om aan gematcht te kunnen worden). Deze apps zijn ineens gedegenereerd tot een platonische chatapp. De waaghalzen die toch nog wat willen proberen krijgen als eerste te maken met gesloten bioscopen en cafés wat van de eerste date sowieso al een uitdaging maakt. Dronken worden op anderhalve meter afstand van elkaar in een park met een nog net te koude lentezon en een zelf meegebrachte fles wijn is minder makkelijk scoren dan afspreken in dat nieuwe hoog aangeschreven pop-up restaurant.

Stel nou dat ondanks alles de date in het park toch goed uitpakt is er nog een tweede probleem. Door de Corona maatregelen in Maleisie ligt de productie van ‘s werelds grootste condoomfabriek, verantwoordelijk voor 20% van de gehele wereldvoorraad rubbertjes, stil. Bovendien moet je verplicht met een boodschappenwagentje lopen waar je dan niet totaal niet opvallend één pakje condooms in kan leggen. Kortom, het aantal prille lenteliefdes zal dit voorjaar waarschijnlijk lager liggen dan de gemiddelde temperatuur afgelopen winter. De enige die daar blij mee zal zijn is de paus, want Corona bereikt zo wel wat hem met tachtig jaar klagen over de losbandigheid van de jeugd van tegenwoordig nog niet gelukt is.

Naast deze groep wanhopig thuiszittende Tinderaars is er nog een andere grote groep, de getrouwde stellen die elkaar nu juist overmatig veel zien. Daar waar ze eerst moesten afstemmen wie het makkelijkst eerder van werk weg kon om de kinderen op te halen van de crèche, zitten ze nu allebei aan de keukentafel achter hun laptop. Zonder dat biertje na afloop met collega’s en dat uurtje tennis nadat de kids in bed liggen, worden nu de uurtjes met werk en gezin aan elkaar geregen zonder ontsnappingsmomenten. Er zullen mensen tussen zitten die dankbaar zijn dat de baas niet meer in hun nek staat te hijgen en ze tijd hebben om weer eens een verhaaltje voor het slapen gaan te kunnen voorlezen. Maar ik geloof er niets van dat er in menig gezin na een paar van dit soort weken geen heimwee ontstaat naar het eindeloos in de file staan met op de achtergrond de 538 Ochtendshow in plaats van een zeurende echtgenoot. Van achter de laptop aan de andere kant van de eettafel hoor je deze echtgenoot op Skype ontpoppen tot een totaal ander persoon dan hij normaal thuis is en daar zeker niet aantrekkelijker door wordt. 

Ondertussen was er op pornosites direct in de eerste week van de ‘6 april-maatregelen’ een gigantische stijging van het aantal bezoekers waarneembaar en of dit enkel de wanhopige Tinderaars zijn ontdekken we aan het einde van de zomer. Als dan het aantal echtscheidingen hoger is dan de normale ‘zomervakantie-op-de-camping-piek’ zullen er tussen de rukkende bezoekers zeker ook een hoop Corona vervloekende forenzen hebben gezeten. 

Blijft de scheidingspiek uit, dan zien we de gevolgen wellicht pas nog later. Pas begin volgend jaar als de Corona babyboom ter wereld komt.

Verscholen tussen wat medereizigers zit ik bij de gate te wachten op mijn vlucht terug naar huis. In mijn rug voel ik de ogen van de Egyptische Popeye branden. Als hij mij nu herkent zal hij mij onherroepelijk bij mijn arm grijpen en naar de uitgang van het vliegveld dirigeren. Ik ben zo dichtbij mijn vlucht terug naar huis, maar tevens ook nog mijlenver er vandaan.

Ik heb al vaak in mijn eentje rondgereisd en ik zou niet eens een benadering kunnen geven van het aantal keer dat ik bij de gate heb gewacht tot ik kon boarden. Hoe kan het dan uitgerekend bij een georganiseerde groepsreis zover zijn gekomen dat ik, stijf van de adrenaline, ineengedoken mijzelf verscholen moet houden, alsof ik in een Caïrollywood variant van James Bond terecht ben gekomen?

Daarvoor moet ik even een paar uur terug in de tijd gaan tot het moment dat de vakantie technisch over was en ik terugliep naar het hotel om uit te checken. We waren de laatste ochtend in Caïro nog even naar de oude citadel geweest om nog voor het laatst ons te kunnen opwinden over de infantiele pogingen ons af te kunnen zetten voor wat luttele Egyptische ponden. Nu was het echter de hoogste tijd om de koffers klaar te zetten en ons op te maken voor de reis terug naar huis.

Precies voor de ingang van het hotel lag een rooster, een koekoek schijnen die dingen te heten. In grote steden zie je ze vaak op de weg als eronder een metrolijn loopt. In steden als Cairo dus kennelijk ook als het de ingang van een hotel is en zijn ze zo gemaakt dat je tenen er precies doorheen kunnen als je even niet kijkt waar je je voeten neerzet. Met als gevolg dat je evenwicht weg is en je letterlijk met de deur in het hotel valt. Beetje dom, beetje stuntelig, maar kan gebeuren. Vooral even snel om je heen kijken of anderen niets gezien hebben en je weer overeind hijsen om je tas in te pakken en uit te checken zoals het plan was.

Helaas bleef de teen niet doen alsof er niets gebeurd was en deed ik na het uitchecken toch maar even mijn schoen uit voor een korte inspectie. Je hoefde geen afgestudeerd orthopeed te zijn om te zien dat er iets mis was met mijn rechter grote teen. Want daar waar hij vanochtend nog netjes recht stond, stond hij nu een kwartslag gedraaid richting zijn medeteentjes. Nou was deze actie helemaal aan het begin van de vakantie absoluut een slechtere timing geweest, maar tien minuten voor vertrek naar het vliegveld is zeker ook geen handig moment. Het is dan namelijk te laat om nog een dokter in de stad te bezoeken, dus was het wachten op de ehbo van het vliegveld zelf.

Intussen begon de teen in de bus aardig te laten merken dat hij het niet met de situatie eens was en kon alleen de ibuprofen hem nog enigszins tot bedaren brengen. Eindelijk aangekomen bij het vliegveld werd ik door mijn zusje in een rolstoel geparkeerd en gingen we op zoek naar de ehbo. Deze bleek te bestaan, maar werd bemand door zo’n figuurtje dat waarschijnlijk met enkel 5,5-jes zijn opleiding was doorgekomen en daardoor enkel voor dit figurantenbaantje kon worden aangenomen, want hij kon precies niets. Dan maar de paracetamol achter de ibu aan en door de douane gaan. Het zou tenslotte ook geen nachtvlucht zijn, maar eentje van slechts 4 uur.

Terwijl de rest in de rij van de Burger King stond om een patatje te scoren zat ik rustig met mijn been horizontaal in het rolstoeltje te wachten toen er een op het eerste gezicht betrouwbare medewerker op mij af kwam. Hij vroeg of ik al bij een dokter was geweest en daar maakte ik achteraf de kapitale blunder door eerlijk antwoord te geven. Vervolgens nam hij mijn rolstoel inclusief mij mee terug richting de check-in en kon ik nog net mijn zusje roepen om mee te komen. Daar bij de check-in was de eerste ontmoeting met de Egyptische Popeye die de rolstoel over pakte en naar onze paspoorten vroeg. Blunder nummer twee, die gaven we aan hem die ze vervolgens in bewaring gaf bij het paspoortcontrole mannetje. Beroofd van ons legitimatiebewijs met vliegtickets werd ik voor de deur van een kantoortje geparkeerd waar Popeye met een chagrijnig wijf begon te overleggen. Nou is mijn Arabische woordenschat op wat Marokkaanse gerechten na zeer beperkt, ik had door dat dit niet in mijn voordeel was. 

Na een aantal minuten werd dat voorgevoel bevestigd want het chagrijnige wijf kwam naar ons toe met de mededeling dat mij om medische redenen de toegang tot de vlucht was ontzegd. Waarschijnlijk zal mijn zusje achteraf zeggen dat dit één van de weinige momenten is geweest dat ze ooit paniek in mijn ogen heeft gezien, want no-way dat ik in dit land zou blijven vandaag. Dat ik naar een ziekenhuis zou gaan in een stad die stonk naar afval, in een land waar ik de artsen niet  zou verstaan en de weg naar het ziekenhuis niet eens zou vinden.

Het chagrijnige wijf was echter onvermurwbaar en begon mijn rolstoel richting uitgang te duwen. Gelukkig kwam er toen een blunder van haar kant, want ze werd even afgeleid door Popeye op het kantoor. ‘Sussie, rennen, nu!’ en met een noodgang gingen we rechtsomkeer richting het mannetje dat nog onze paspoorten had. Hij maakte vervolgens de blunder-gelijkmaker want toen we zeiden dat we die van ons terug mochten haalde hij ze zonder verdere vragen uit zijn achterzak tevoorschijn. 

In volle vaart vervolgden wij onze weg terug richting Burger King terwijl we ondertussen andere shirts aantrokken, ons haar losdeden, de rolstoel een flinke zwiep richting een andere gate gaven en ik van een andere groepsgenoot een bril leende.

In deze semi vermommingen begaven we ons gescheiden van elkaar richting de gate…

Zo kon het dus dat ik als opgejaagd wild moest wachten tot de vertraagde vlucht ein-de-lijk eens zou gaan beginnen met boarden. Inmiddels had Popeye ook assistentie gekregen van het chagrijnige wijf en liep hij niet meer enkel door het middenpad te patrouilleren, maar ook tussen de rijen banken door. Gelukkig vond hij kennelijk blonde mensen net zo op elkaar lijken als wij dat van Chinezen vinden en zal ik er met los haar zonder rolstoel ook echt wel anders uit hebben gezien dan hij voor de geest had. Dat neemt niet weg dat dat half uurtje jaren leek te duren.

Toen het dan eenmaal tijd was om te boarden had Popeye zich gestationeerd bij de laatste paspoortcheck voor de slurf waar ik geschaduwd door mede groepsreizigers en scheel kijkend door de te sterke bril langs kon worden geloodst. Vijf minuten later gevolgd door mijn zusje alias Partner in Crime die eveneens haar groeps bodyguards had. 

Op dezelfde manier ontkwamen we ook aan het chagrijnige wijf dat nog halverwege de slurf als laatste obstakel was gaan staan. Als laatste truc wisselde ik van ticket met iemand die helemaal achterin bij het raam zou zitten, mocht Popeye het nog in zijn hoofd halen om werkelijk het vliegtuig in te stappen in zijn klopjacht.

Opnieuw duurde een half uur voor mijn gevoel eeuwen, maar uiteindelijk ging het toestel in zijn achteruit en opweg naar de startbaan. Pas toen de wielen van de grond waren was ik er eindelijk gerust op dat deze dag niet zou eindigen in een Arabisch ziekenhuis.

Pas in de lucht werd de werking van adrenaline duidelijk merkbaar, want zodra dat gehalte wat begon weg te ebben begon de teen weer van zich te laten horen. Die was het duidelijk niet eens geweest met deze ontsnapping en was veel liever in de rolstoel gebleven.

Helaas voor de teen waren we er nog niet, want er lag nog een overstap in het verschiet die door de vertragingen een sprint naar de andere kant van het vliegveld zou betekenen. Weliswaar was er vooraf een rolstoel geregeld die mij naar de andere kant zou brengen, maar die fout zou ik niet nog een keer maken. Voor je het weet eindig je dan op een kantoortje en daarna bij de uitgang, want binnen de EU met alle beveiligingscamera’s zou onze Ratrace niet nog een keer slagen, nee, ik ging wel lopen.

Wellicht een goed voorgevoel want uitgerekend mijn ticket en dat van mijn lieve Partner in Crime waren niet geldig volgens de poortjes. Zou Popeye dan serieus via onze koffers achter onze identiteit zijn gekomen en ons nu alsnog dwarsbomen? Wat kon hij daarmee bereiken, dat ik een enkeltje terug naar Caïro zou krijgen?!

Met een stomverbaasd gezicht en wat klungelig gezwaai met mijn boardingpass liep ik naar het ietwat onbenullige meisje bij de balie. Ze keek naar de naam op het ticket en naar het paspoort, trok een wat verbaasd gezicht en opende een klaphekje langs de poortjes. De laatste escape was geslaagd en de pijn van de teen werd een uur later teniet gedaan door de opluchting van het landen op Nederlandse bodem. Mijn naam werd nog wel omgeroepen met de vraag mij te melden, maar na het 4 keer negeren van oproepen kon een 5e er ook nog wel bij. Ik ben alleen bang dat het paspoortcontrole mannetje door Popeye is ontslagen en ik kom voorlopig maar even niet meer naar Cairo.

Maar hoe liep het nou uiteindelijk met de teen af? Nou die bleek gebroken te zijn en is dezelfde nacht nog in het gips gezet. Alleen wel bij Nederlandse ehbo met vertrouwde mensen om mij heen en daar was het in deze hele hachelijke actie uiteindelijk allemaal om te doen.

Ik ben na negen jaar terug in Egypte. Een land waar in de tussenliggende jaren verschrikkelijk veel is gebeurd en veranderd; protesten, coupes, aanslagen en nog veel meer van dat soort akkefietjes die het toerisme niet ten goede zijn gekomen.

Vergeleken met negen jaar geleden zijn er dan ook lang niet zoveel toeristen meer te vinden bij de ooit zo druk bezochte trekpleisters. Wat echter onveranderd is gebleven is de hoeveelheid troepverkopers die nu als een massa predatoren jaagt op een veel te kleine groep prooidieren.

Deze over concurrentie maakt dat de verkopers massaal de schaarse busjes cultuursnuivers bestormen om hun plastic piramides en kitscherige Toetanchamons te slijten, nog voor de bus goed en wel tot stilstand is gekomen.

Als doorgewinterde stalkers blijven ze je achtervolgen en aanspreken in wat basis neder-engel-duits dat ze door de jaren heen hebben opgestoken.

Ze blijven je naschreeuwen als je ze negeert, ze blijven naast je lopen als je ze niet negeert, ze lokken je met valse valutakoersen en als ze de kans krijgen achtervolgen ze je tot in de bus.

Bovendien zijn het niet alleen de troepverkopers die aan de wandelende geldbomen proberen te schudden, het personeel op de terrassen doet net zo hard mee. Je wordt bij elk drankje en hapje buiten de veilige zone van de reisorganisatie keihard geflest als je niet driedubbel de prijzen checkt. Bij het afrekenen komen dan argumenten als; de bon printer is stuk, maar het was zo en zo veel. Of op de kaart stonden de oude prijzen, maar nu is alles wat erop staat een stuk duurder. Kortom, de bevolking verandert in de ogen van de toerist al heel snel in een onbetrouwbare plaag die je het liefste zou willen bestrijden.

De opgebouwde irritatie maakte plaats voor medelijden na een bezoek aan een albaster fabriek, als verplicht onderdeel van de toer. Hier werd geshowd hoe in deze fabriek nog steeds op de traditionele manier klassieke beeldjes werden vervaardigd uit steen. Voor de ogen van de wandelende geldbomen begonnen vijf ingehuurde droeftoeters te doen alsof ze konden beeldhouwen (een act die door menig toerist nog zal worden geloofd ook) terwijl ze liedjes en dansjes opvoerde die door de eigenaar van de ‘fabriek’ werden aangekondigd. Het voelde een beetje alsof er tegen de droeftoeters werd gezegd; ‘Zing eens een mooi liedje voor Sinterklaas, want misschien stopt hij dan nog wel wat muntjes in je schoen.’

Zodra de act was afgelopen werden de wandelende geldbomen de showroom ingeloodst waar alle ‘handmatig vervaardigde beeldjes’ voor absurd hoge prijzen te koop werden aangeboden. Ineens werd hier met een hoeveelheid geld gesmeten waar de troepverkoper, die geen blik meer waardig wordt gegund, een jaar lang van had kunnen eten. Die arme troepverkoper die met zijn gestalk blij mag zijn als hij omgerekend 50 cent winstmarge pakt op een dag met zijn meuk. Terwijl de, in zijn ogen, witte miljonairs weer in hun aircobusjes naar de hotels met zwembad en lopen buffet worden afgevoerd.

Hoe irritant ik al deze stalkers ook vond en ik je een teringlijer vind als je probeert mij opzettelijk te bedriegen had ik toch ook wel medelijden en een soort van begrip voor hun Robin Hood-achtige werkwijze.

Want in verhouding met de jongen die stiekem omgerekend misschien 6 euro extra aan onze rekening van de avond probeert toe te voegen ben ik ook een wandelende geldboom. Een geldboom die vervolgens weigert mee te werken aan zijn creatieve rekenwerk en hem geen blik waardig meer gunt. Om daarna wel zonder problemen een bedrag dat waarschijnlijk evenredig is aan zijn maandsalaris neer te tellen, zodat ik een half uurtje de krabbels mag bewonderen die zijn voorouders 4000 jaar geleden in wat rotsen hebben staan kerven.

In zijn situatie was de Verschrikkelijke Ikke in mij en ook in jou waarschijnlijk evengoed vals gaan spelen.