Iedereen die wel eens een dierbare heeft verloren, is gedumpt, of tegen zijn zin werd ontslagen is misschien wel bekend met de 5 fases van verwerking volgens Kübler-Ross. Allereerst is er de ontkenning, alles moet een kwade droom zijn geweest want dit kàn gewoon niet waar zijn. Als het goed is wordt dit gevoel vrij snel overspoeld door boosheid, boos op de ex, de dokter met het slechte nieuws, de directie, of wie dan ook dit onrecht heeft aangedaan. Nadat wordt ontdekt dat boos blijven en protesteren niet helpt komt fase 3: Onderhandelen en vechten. In het geval van een relatiebreuk kan het zich uiten in bijvoorbeeld stalken, of een voogdij aanvechten bij de rechter. Op het moment dat het verzet is gebroken komt de 4e fase en zwaarste fase, de depressie. Men trekt zich terug, heeft moeite met concentreren op werk en ziet deze fase geregeld gepaard gaan met drugs en alcohol. Pas als het lukt om het verdriet te accepteren en er weer naar de toekomst kan worden gekeken, zonder stiekem nog eens langs het huis van de ex te rijden. Men weer zin heeft om voor een leuke date aan te gaan, of te solliciteren kan pas worden gezegd dat fase 5, de aanvaarding, bereikt is.
Deze fases zijn opgesteld om verwerking van de eerder genoemde situaties te beschrijven, maar ik zie ook een verband met iets anders. Zo hebben wij met zijn allen al met deze verwerkingsstappen te maken vanaf het moment dat onze geliefde, onze sociale wereld, werd beperkt, alleen zitten we niet allemaal in dezelfde fase. De boosdoener is heel duidelijk, dat is in dit geval de dokter met het slechte nieuws in de vorm van onze premier en zijn handlanger met die Pipo-schoenen.
Tot vorige week was het grootste deel van de bevolking onder te verdelen in de fases. De huishoudens met vertrouwen in de dokter en vertrouwen in het vaccinatie tempo van die Pipo-schoenen zitten al een tijdje in fase 5. In fase 4 zitten ook mensen met vertrouwen in de dokter, maar zonder partner, huisgenoten, tuin, of hobby binnenshuis en zijn ze blij dat de coffeeshop en Dirck III tot de essentiële winkels zijn blijven behoren. Een plukje mensen in de vechtfase, zoals de Tunnelravers en Urkers. Fase 2 kende nog de laatste #ikdoenietmeermee’ers en tot slot fase 1. De naam van die fase vraagt niet om een verdere toelichting wie tot deze groep behoorden. Tot zover nog niet zoveel aan de hand, de meeste mensen zaten redelijk stabiel gemoedelijk in hun eigen fase.
Toen kwam dan toch die lang gevreesde avondklok en die zorgt, voor een complete herstructurering van de bevolking binnen de fases. De club in fase 1 is hardhandig uit zijn ontkenning getrokken en in fase 2 gedumpt. Op Zich is dat nog niet zo erg, want anders komen die arme mensen nooit tot ‘aanvaarding’ van de wereld waarin ze moeten leven. Het probleem van de avondklok zit hem meer in de depressievelingen en de aanvaarders. Zolang een ruime meerderheid van de bevolking in deze 4e of 5e fase zit worden de verzonnen maatregelen wel geslikt, maar die meerderheid zit nu op een gevaarlijk kantelpunt richting terugval in het verwerkingsproces. Zo zijn er heel wat mensen teruggezakt naar ‘vechten’ door op Marktplaats een Thuisbezorgd jas op de kop te tikken, een leenhond te adopteren, of te blijven logeren nadat ‘the Voice’ is afgelopen.
Natuurlijk is dit soort ‘vechten’ van een heel ander kaliber dan agressie richting de politie, wat ik absoluut niet ga proberen te bagatelliseren. Ook het plunderen van winkels die noodgedwongen al weken dicht zijn en waarvan de ondernemer sowieso al met zijn handen in het haar zat is beneden alle peil. Het getoonde verzet is echter wel volledig voorspelbaar gedrag, waardoor de grote verontwaardiging bij de dokter over al het geweld niet echt geloofwaardig overkomt. Daarnaast generaliseert hij zowel het ‘goede’ als het ‘slechte’ deel van de bevolking .
Allereerst suggereert hij dat 99% van de bevolking de nieuwe maatregelen accepteert, waarmee hij iedereen die niet publiekelijk rebelleert automatisch in fase 4 of 5 classificeert. Maar een ieder die na ‘the Voice’ was blijven slapen en die ouders die samen naar zoonlief zijn verjaardag zijn geweest vallen gewoon onder de zich verzettende groep.
Met de andere 1% bedoelt hij de relschoppers, die worden weergegeven als opgefokte hooligans die te lang niet meer tegen elkaar hebben kunnen knokken bij het stadion en daarom hun testosteron overdosis afreageren op de ME. Die zitten er zeker tussen en ik geloof direct dat er mensen puur om even wat te kunnen meppen op demonstraties af zijn gekomen, maar een heel groot deel is ook gewoon alleen maar boos.
Dan kom ik weer terug op die ene groep die net kersvers uit zijn ontkenning is getrokken. Zij net als de boze verlaten exen, uit de theorie van Kübler-Ross. Die moet je niet nog bozer maken door ze met waterkanonnen en gummiknuppels op te gaan jagen, wat onder andere op het Museumplein is gebeurd. Nee, die boze verlaten exen moet je lekker boos laten zijn in hun kringetje met koffie tot het boos zijn vanzelf afzwakt naar mokken. Nu zijn ze echter helemaal boos, want ze staan nu bekend als vandalen die plunderend huishouden.
Terwijl de plunderingen toe te schrijven zijn aan een derde groep die vast helemaal losstaat van de boze fase 2ers. Plunderingen zijn altijd een nare bijwerking van opstanden. Tumult zorgt voor een centrale focus, wat criminelen de uitgelezen kans biedt twee straten verderop hun slag te slaan. Dit zijn de mensen die normaal na negenen een kijkje bij jou thuis waren gaan nemen terwijl jij bij een concert was. Nu iedereen thuis zit hebben ook dit soort zelfstandig ondernemers het zwaar, maar zien ze nu eindelijk weer hun kans schoon om hun oude werk op te pakken en daarna snel weer voor de avondklok terug naar huis te sprinten. Wellicht dat dit nu wel de enige club is die met de avondklok nog in fase 5 te vinden is, samen met die Pipo-schoenen die als enige nog in zijn vaccinatie aanpak gelooft.