Vanaf vandaag is het luchtruim boven de Oostvaardersplassen gesloten zodat kan worden gestart met het grootschalig afschieten van edelherten. Dat ze liever niet hebben dat wij met zijn allen tussen de herten door banjeren terwijl er geschoten wordt kan ik mij voorstellen. Het luchtruim afsluiten echter, komt over alsof Staatsbosbeheer met Buk-raketten de herten te lijf wil gaan, of dusdanige amateurjagers voor deze klus heeft opgetrommeld dat ze zeer raar verdwaalde kogels verwachten. Een andere verklaring is dat men verwacht dat tegenstanders met drones en helikopters filmmateriaal willen vergaren in hun strijd tegen deze rigoureuze maatregel om de wildstand te reduceren.
Hoe heeft het zover kunnen komen dat er ruim een jaar lang eindeloos is gediscussieerd, geprocedeerd en gedemonstreerd tot zelfs de ME eraan te pas moest komen.
Bij het grote publiek zal de hele ophef pas sinds dit jaar onder de aandacht zijn gekomen, maar de problemen bestaan al veel langer. Al in 2003 waren er de eerste discussies over het groot wildbeleid in de Oostvaardersplassen. Destijds was één van de suggesties om wolven te introduceren in het gebied die de aanwas van jonge hertjes en paarden wat in toom konden houden. Helaas is het door alle Roodkapje, Zeven Geitjes en vele andere griezelverhalen over deze kinderverslindende beesten hier nooit van gekomen en bleven met name de populaties paarden en herten gestaag groeien. Destijds was er nog voldoende voedsel, omdat deze dieren zich in de winter konden voeden met de schors van de bomen in het bos. Het probleem is echter dat de bomen daar niet zo heel goed tegen kunnen en het bos langzaam maar zeker is getransformeerd in een dorre vlakte. Een dorre vlakte waar in 2013 een film over werd uitgebracht die de ontberingen van de grote grazers in de winter op de voet volgde. De film werd een bioscoopkraker met als gevolg dat deze ´Nieuwe wildernis´ niet meer enkel het domein was van een enkele ornitholoog met een telescoop, maar het grote publiek de polderdijk naar de Oostvaardersplassen ging ontdekken. Deze naar massatoerisme neigende enthousiastelingen zagen nu met eigen ogen hoe die schattige paardjes uitgemergeld over de kale bevroren moddervelden banjerden en voelden zich begaan met het leed dat ze zagen.
De eerste winter na het uitkomen van deze film was direct een strenge winter waarbij 1600 dieren verhongerde waardoor de discussie oplaaide of Staatsbosbeheer kon worden verplicht bij te voeren. Na een paar zachtere winters die de gemoederen enigszins tot bedaren brachten kwam het de afgelopen winter tot een climax. Actievoerders namen het recht in eigen hand en begonnen met het bijvoeren van de verhongerende grote grazers.
De dieren minnende bemoeienis is overigens heel begrijpelijk. Leed en verdriet dat je met eigen ogen ziet maakt veel strijdbaarder dan de onzichtbare slachtoffers van een ´Siberische beer´.
Bovendien heeft bijna één derde van dit zichtbare wild de afgelopen winter niet overleefd wat inderdaad om veel dieren gaat. Echter geldt dit ook voor heel veel andere, minder opvallende, dieren die allemaal niet zitten te wachten op een nieuwe Elfstedentocht. Zo is waarschijnlijk ruim driekwart van de ijsvogelpopulatie verhongerd, maar heb ik niemand met sardientjes voor de Oostvaardersplassen gezien.
Wel was vriend en vijand er het over eens dat de populatie, mede door bijvoeren veel te groot is geworden voor de beschikbare hectares. Verplaatsen naar bossen elders in Europa is een wel erg naïeve oplossing, want iedere nuchtere individu kan invullen wat een Wit-Rus of Pool zou doen als er in hun achtertuinen vlak voor de Kerst malse herten, paarden en runderen worden uitgezet.
Alle goedbedoelde acties ten spijt is het voor alle alternatieve oplossingen al een paar jaar te laat en kan nu het beste grootschalig worden afgeschoten. Vervolgens mag er na deze grote schoonmaak nooit meer worden bijgevoerd. Het gebied kan zich dan weer herstellen, bomen kunnen weer groeien en de ornitholoog met zijn telescoop ziet weer vogels in plaats van de boel kaalvretende kuddes Bambi´s en Bonfire´s.
Ze moeten alleen wel een beetje doorknallen, anders zijn al die hertenbouten niet voor de Kerst verpakt. Want al dit vrije uitloop vlees dat een kiesbewust keurmerk van minstens vijf sterren verdiend moet natuurlijk wel beschikbaar worden gemaakt voor consumptie. Deze beesten wordt nu een uitputtingsslag bespaard komende winter en ze hebben sowieso een betere zomer gehad dan de Kerstkalkoen.
En hoe mooi zou het zijn als dit mooie scharrelvlees dan exclusief beschikbaar wordt gesteld voor pakketten van de voedselbank. Dat iedereen die hier afhankelijk van is en het het hele jaar heeft moeten doen met oud brood, koekjes, pindakaas, chips en oude pepernoten eens kwaliteit meekrijgt voor de feestdagen.