Met heel veel plezier heb ik afgelopen voorjaar en zomer gewerkt bij de vaccinatiestraat. Door een cynisch gevoel voor humor heb ik genoten van de chaos binnen de organisatie, veroorzaakt door een kabinet dat tijdens de wedstrijd om de haverklap maatregelen en strategieën overhoop gooide. Ik heb voldoening gehaald uit de talloze opgeluchte gezichten nadat ze eindelijk hun shot hadden kunnen bemachtigen. Mij kunnen verbazen over de mensen in de wachtkamer na afloop die hun telefoon op hun ‘magnetische’ arm wilden plakken. Kortom, het was een zeer vermakelijke tijd, maar nu liggen de zaken anders.
Iedereen die gevaccineerd wilde worden is dat inmiddels ruimschoots en waar het vaccineren eerst nog dankbaar werk was moet er nu in de wijk worden gejaagd op de laatste weigeraars die middels QR-codes richting priklocaties worden gedreven.
Waarom wordt er nog steeds zoveel geld en energie gestoken in het overhalen van mensen die klaarblijkelijk om wat voor reden dan ook niets voelen voor deze vaccinatie?
Het risico op overvolle IC’s is inmiddels wel geweken, aangezien het statistisch niet voor de hand ligt dat de groep ongevaccineerden tegelijkertijd ziek zal worden en dan ook nog eens dusdanig ziek dat ze moeten worden opgenomen. Ik ga dit nu niet allemaal hier uitrekenen, dat is al veel te veel gedaan en bovendien wil ik het niet hebben over de gevaren van Corona, maar over al zijn andere neefjes en nichtjes in de griep en verkoudheidfamilies.
Wij hebben namelijk van nature een fantastische harde schijf die bij ieder contact met virale gevaren van buitenaf niet alleen het afweermechanisme in gang zet, maar ook de fingerprint onthoudt van deze verslagen vijand. Mocht deze dan nog eens komen buurten kan er direct worden gehandeld, zonder voorbereidingstijd. Deze noodverordening maakt dat je bij een tweede besmetting minder klachten krijgt en dat de harde schrijf er weer op wordt geattendeerd dat dit virus de moeite waard is om te blijven onthouden.
Klein nadeeltje, zodra een virus een lange tijd wegblijft verdwijnt ook de fingerprint uit de harde schijf. Om die reden hebben vaccinaties een beperkte geldigheidsduur, want je weet niet of je op een natuurlijke manier de betreffende noodverordening nog hebt geüpdatet.
Nu wij bijna twee jaar lang iedere kans op een fatsoenlijke snottebellen handdruk, kwijlkus en kuchknuffel hebben vermeden is onze harde schijf alles behalve up to date en zullen we heel veel huis-tuin-en-keuken virussen weer opnieuw moeten leren herkennen. Hoe langer we daarmee wachten hoe meer summier de inhoud van deze harde schijf wordt. We kunnen nu besluiten geen vertrouwen meer te hebben in ons inwendige systeem en voor ieder proestvirus een mRNA remedie te zoeken. Dit zou voor de penningmeester van Pfizer en de medewerkers van de GGD die nog steeds liever niet terugkeren naar de horeca goed nieuws zijn, maar zo zal de angst voor onze microscopische vijandjes alleen maar groter worden.
Laten we de mensen die op eigen kracht hun afweer niet meer kunnen bijwerken jaarlijks hun boost geven als ze dat willen, zoals dat met de griep ook al werd gedaan, maar laat de rest zo snel mogelijk weer hun immuunsysteem aan het werk zetten door middel van de kwijlkussen en kuchknuffels. Niks QR onderscheid en virussen die na twaalven pas wakker zouden worden als de clubs sluiten. Covid-19 zal niet meer verdwijnen, maar moet daarom onze omgang met de al eeuwen ingeburgerde virussen wel verdwijnen?